Écht vakantie!

Door het warme weer en de leuke dingen die ik hier heb gedaan, heb ik regelmatig het gevoel gehad dat ik vakantie heb. Nu heb ik echt écht vakantie! Het is namelijk paasvakantie. De paasvakantie hebben we (ik en 5 andere huisgenootjes) goed ingeluid door 4 dagen op trip te gaan naar de Raleighvallen. We zijn vrijdagochtend samen met zo’n 80 andere studenten om half 8 ‘s ochtends vertrokken met de bus. Ongeveer 4,5 uur duurde de busreis en daarna moesten we nog 3 uur met de boot. We hadden een gezellige bus dus de busreis ging snel voorbij. De boottocht was ook prima, al kreeg ik onderweg wel een beetje stressjes om de bagage. Toen we de boot met de bagage inhaalden, kwamen we erachter dat die het moeilijk had. Hij was veel te zwaar beladen waardoor er water in de boot was gekomen. De spullen die onderop in de boot lagen, zouden sowieso nat zijn. Ik had mijn telefoon niet in een plastic zakje gedaan dus was bang dat die de boottocht niet had overleefd.
Toen we aankwamen bij de accommodatie was ik het bagagegedoe even vergeten want woow dit zag er echt vet uit!! Aan de waterkant stond een groot houten gebouw met 3 verdiepingen om hangmatten in op te hangen. Yeah daar wilde ik m’n hangmatje wel ophangen! Helaas kwam tijdens het uitladen van de bagageboot de teleurstelling dat dat de eerste nacht nog niet ging gebeuren. Mijn hangmat was samen met die van Anne en Evelyn tijdens de boottocht nat geworden. De leiding vertelde ons dat ze niet wilden dat wij in natte hangmatten gingen slapen dus dat ze op zoek gingen naar een oplossing. Na een tijdje kwamen ze terug om ons te vertellen dat we, samen met nog een paar anderen van wie de hangmatten ook nat waren geworden, mochten slapen in een verblijf een stukje verderop. Eenmaal daar aangekomen vond ik het niet meer erg dat ik niet in mijn hangmat kon slapen. Ik kreeg met Evelyn echt een mooie kamer. De kamer had geen ramen (aan twee kanten was de kamer gewoon open) en je keek uit op het water. Verder hadden we een badkamer voor onszelf. Nou zo luxe heb ik het hier nog nooit gehad! Geluk bij een ongeluk dus :). En oja, mijn telefoon heeft het trouwens overleefd!
De trip was verder superleuk. De leukste dag vond ik de zondag, toen gingen we de Voltzberg beklimmen. We zijn ’s ochtends vroeg om 8 uur vertrokken en kwamen om 17:00 uur weer thuis. De tocht was goed te doen. Het laatste deel van de tocht was het zwaarst, je moest op een gegeven moment supersteil omhoog. Vooral de hitte maakte de tocht vermoeiend. Het was een groot cadeau toen we op de terugweg bij een waterval mochten zwemmen!
De avonden hebben we doorgebracht op de rotsen. Het is daar ’s avonds heel mooi, de maan zorgt voor een gezellig sfeerlichtje. Nu ik dit zo typ, vind ik het echt jammer dat ik weer thuis ben. Dat heb ik tot nu toe eigenlijk met elke trip wel een beetje gehad. Van mij mag het allemaal veel langer duren, ook mijn verblijf hier. Ik heb een beetje spijt dat ik hier maar 3 maanden ben!
Ohja voordat ik het vergeet; ik heb zaterdag aapjes gevoerd!! Ohh die aapjes waren zo schattig, ik zou die wel als huisdier willen hebben.

Doordat de kinderen nu 2,5 week paasvakantie hebben en ik na deze vakantie ongeveer weer in Nederland ben, heb ik vorige week afscheid genomen op stage. De stageweken zijn voorbij gevlogen. Ik had graag nog een paar weken langer lesgegeven! De kinderen hadden dat volgens mij niet heel erg gevonden want ze moesten allemaal huilen toen ik weg ging, schattig haha!
Veel mensen vragen me wat ik liever doe: lesgeven in Nederland of in Suriname. Ik kan niet kiezen want het is eigenlijk niet te vergelijken. Wat ik leuk vind aan het lesgeven in Suriname is dat je veel moet improviseren. Er zijn veel minder materialen dan in Nederland, ze hebben er bijvoorbeeld geen Digibord. Een powerpoint laten zien is dus niet mogelijk. Ook hebben ze niet voor alle vakken handleidingen. Als je vervolgens zonder de materialen die je eigenlijk nodig had en zonder handleiding een leerzame les hebt gegeven, voelt dat wel good :).

17 maart kwamen papa en mama aan in Suriname! Voordat ik naar Suriname vertrok, vond ik het ook al leuk dat ze langskwamen maar nu ik eenmaal hier zat vond ik het nog veel leuker. Ik keek er naar uit om ze alles in het ‘echt’ te kunnen laten zien. Ik heb met papa en mama veel dingen gedaan, zoals een tripje naar Galibi. Galibi is een zandeiland dat bekend staat om schildpadden. ’S Avonds komen daar veel schildpadden eieren leggen. Die schildpadden zijn supergroot en leggen ook hele grote eieren. Vanuit Galibi zijn we ook nog even naar Frans-Guyana geweest. Echt raar, je merkt meteen dat je in een ander land bent. De taal, de mensen, de natuur.. Heel bijzonder!
Verder ben ik met papa nog wezen quad rijden. Dat was zo vet. De route was mooi (door de jungle, de savanne en kreekjes) en de quads waren onbegrensd dus het ging lekker hard!
Na 10 dagen gingen papa en mama weer naar huis. Ik had gelukkig niet veel tijd om ze te missen want op de dag dat papa en mama gingen, stond er bij mij een Springbreak weekend op het programma. Dat weekend was heel leuk. Overdag deden we spellen en ’s avonds was er big partyyy. We hadden ons met het huis aangemeld maar waren allemaal verspreid over verschillende teams (in totaal 10 teams 8 personen). Het was even hopen op een gezellig groepje omdat je daar heel het weekend mee doorbracht, maar gelukkig merkte ik al meteen dat ik dat wel had. We bleken ook nog eens een goed groepje te zijn want we mochten op zondag de finale spelen. Uiteindelijk hebben we die zelfs gewonnen (hoppaaa) wat beloond werd met een festivalticket! Helaas ben ik op de dag van het festival al naar huis dus ik moet m’n ticket (t.w.v. 50 euro) nog even verkopen! Van dat geld kan ik dan weer mooi een tripje doen ;).

Het begint nu echt op te schieten, over 20 dagen zit ik alweer in Nederland. Hopelijk kom ik niet in tijdnood en kan ik mijn lijstje van wat ik nog allemaal wil doen, afronden. Zo wil ik bijvoorbeeld nog naar Peperpot, dat is één van de oudste koffieplantages. Schijnt mooi te zijn! Daarnaast wil ik nog even genieten van het chille leventje hier! Het zal weer wennen zijn om – zoals de Surinamers het zeggen – terug te keren naar het haastige leventje in Nederland.